Sąd Najwyższy na pomoc frankowiczom?

Frankowe sprawy dosłownie zatkały sądy. W większości spraw frankowicze mogą liczyć na korzystne wyroki w sporach z bankami, jednak nie zawsze. W sprawach unieważnienia i odfrankowienia kredytów frankowych polskie sądy wciąż nie mają jednolitej linii orzeczniczej. Wiele może odmienić się po 25 marca 2021 roku.

Media obiegła informacja, że planowana na 25 marca publikacja orzeczenia może zostać przesunięta na inny termin. Przyczyną odroczenia ma być spór wokół statusu sędziów, którzy zostali powołani na podstawie budzącej duże kontrowersje ustawy o Sądzie Najwyższym. Proces powoływania sędziów – zdaniem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka – nie spełniał wymogów prawa.

Skład całej Izby Cywilnej Sądu Najwyższego rozstrzygnie najbardziej wątpliwe zagadnienia w sprawach frankowiczów. Pierwsza Prezes Sądu Najwyższego dostrzegła, że w wielu istotnych kwestiach sądy wydają różne orzeczenia, kierują się różnymi teoriami i poglądami. Dla wielu sędziów rozpoznanie skomplikowanego sporu frankowicza z bankiem jest nadal nie lada wyzwaniem, bo w mniejszych sądach rozstrzygniętych spraw było do tej pory jak na lekarstwo.

Ważne orzeczenie dla frankowiczów

Sąd Najwyższy ma rozstrzygnąć sześć konkretnych zagadnień związanych z rozstrzyganiem spraw frankowych.

Zmiana postanowień określających kursy walut

Po pierwsze Sąd Najwyższy odpowie na pytanie, czy sądy mogą samodzielnie zmienić te postanowienia umowy dotyczące określenia kursu waluty, które uznane zostały w umowie za niedozwolone. Prawników intrygowało również, czy w razie braku możliwości ustalenia wiążącego strony kursu waluty obcej w umowie kredytu indeksowanego do takiej waluty umowa może wiązać strony w pozostałym zakresie. Podobnie Sąd sprawdzi czy mogą wiązać pozostałe postanowienia u mowy kredytu denominowanego.

Teoria salda czy teoria dwóch kondykcji?

Wreszcie Sąd Najwyższy rozstrzygnie, czy sądy powinny stosować teorię salda czy teorię dwóch kondykcji przy wyliczeniu należnych kwot frankowiczom. O teorii dwóch kondykcji mówimy wtedy, gdy powstają odrębne roszczenia z tytułu nienależnego świadczenia na rzecz każdej ze stron. Z kolei z teorią salda mamy do czynienia, gdy powstaje jedynie jedno roszczenie, równe różnicy spełnionych świadczeń, na rzecz tej strony, której łączne świadczenie miało wyższą wysokość.

Przedawnienie i wynagrodzenie za korzystanie z kapitału

Szalenie problematyczną kwestią przy procesach frankowych było rozstrzygnięcie kwestii przedawnienia. Sąd Najwyższy zajmie się kwestią terminu przedawnienia roszczenia banku o zwrot kwot wypłaconych z tytułu kredytu. Inną sporną kwestią, o którą pytało wielu frankowiczów przed złożeniem pozwu były zapowiedzi banków, że będą dochodzić od klientów zapłaty wynagrodzenia za korzystanie z środków pieniężnych w czasie spłaty kredytu. Ta kwestia również ma zostać rozstrzygnięta ostatecznie przez Sąd Najwyższy.

25 marca ważne orzeczenie dla frankowiczów

Posiedzenie składu pełnej Izby Cywilnej dla rozpoznania wniosku Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego z dnia 29 stycznia 2021 r. o rozstrzygnięcie rozbieżności w wykładni przepisów prawa występujących w orzecznictwie sądów powszechnych i Sądu Najwyższego wyznaczył na dzień 25 marca 2021 r. na godz. 10.00, w sali „A” (III piętro).

Analiza umów frankowych

Darmowe konsultacje umów frankowych odbywają się również w Bydgoszczy. Podczas konferencji z adwokatem klient dowie się, czy w jego umowie kredytowej znajdują się klauzule abuzywne. Adwokaci wyliczają szacunkowe korzyści, jakie może przynieść proces, zarówno w przypadku unieważnienia umowy jak i jej odfrankowienia.

dlaczego umowy frankowe są wadliwe?

Sądy coraz częściej wskazują w uzasadnieniach wyroków, że umowy frankowe zawierają tzw. niedozwolone postanowienia umowne. Niektóre klauzule umowne są nieuczciwe, bo pozwalają bankowi na samodzielne ustalanie kursu franka szwajcarskiego zarówno przy wypłacie, jak i spłacie kredytu. Umowy kredytowe były tak celowo skonstruowane, że pozwalały, aby Bank mógł samodzielnie, według własnego uznania ustalić wysokość kursu przeliczeniowego waluty, a w konsekwencji także wysokości zadłużenia i rat kredytowych. Oznacza to nic innego, jak to, że frankowicz był oszukany już na etapie podpisania umowy kredytowej, bo gdyby nawet zdecydował się w dniu wzięcia kredytu spłacić go – traciłby kilka tysięcy złotych.